XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Mikologo guziek ez dute ezaugarri bera hautatzen sailkapena egiteko eta horrela, kolore, zapore, espora-jalkin eta erreaktibo kimikoekiko aldaketen araberako banaketak aurkituko ditugu.
Mikroskopioz berriz: melzer likidoa (iodoa, potasio-ioduroa, klorala), sulfobanilina eta amoniako-kongoa.
Udazkenean ateratzen da, pagoen azpian batez ere, eta oso gutxitan haritz edo koniferoen azpian.
Txapela hasieran hemisferikoa da, gero laundua, eta 5-9 cm-ko diametroa du.
Txapeleko azala kolore okre uniformekoa da, liskatsu samarra eguraldi hezean, eta lehor dagoenean leuna eta distiratsua.
Ertza leuna, ez ildaskatua.
Orriak aski hertsiak, adnatuak eta hankaren kolorekoak.
Hanka betea eta zilindrikoa, baina lodiagoa oinaldean.
Txapelak baino kolore zurbilagoa du hankak, eta argixeagoa goialdean.
Mamia kolore okre-kremakoa.
Zapore mingarra du eta sagar konpotaren usain goxoa dario.
Esporak zuriskak eta eliptikoak dira eta apaindura amiloide erdisaretua du.
Bere zapore mingarra dela eta,
Honen mamiak ez du inongo usainik gainera.